نگاهی به ترجمه ای تازه ‏از قرآن، گفت‌وگو با حجت‌الاسلام و المسلمین شیخ حسین انصاریان

 استاد حجة الاسلام و المسلمین حاج شیخ حسین انصاریان، چهره ‏اى یاد آشنا و دیرینه و در عین حال ناشناخته در عرصه معارف و علوم اسلامى به شمار مى‏ آید. یاد آشنا از آن رو که چهره و نام و نواى وى بویژه در وادى تبلیغ و خطابه در طول چندین دهه گذشته در عرصه کشورى آشناى خاص و عام بوده است. و ناشناخته به دلیل آن که دیگر ابعاد شخصیت علمى و پژوهشى وى جز براى جمعى محدود، شناخته شده نبوده است. ده ‏ها جلد تألیف با ارزش و سودمند، در موضوعات قرآن، حدیث، فقه، تفسیر، عرفان و اخلاق، و ترجمه‏ ها و شرح‏ هاى وى بر نهج البلاغه و صحیفه سجادیّه و مصباح الحقیقه، ایشان را در زمره عالمان و مؤلفان پر تلاش عرصه پژوهش دینى قرار مى ‏دهد. برخى از آثار یاد شده با بیش از بیست بار چاپ، در جذب مخاطبان پر شمار نیز توفیقمند بوده است. تجربیّات ارزشمند نویسنده در تألیف این آثار، دستمایه ‏اى براى اقدام در جهت ترجمه قرآن کریم بوده که با کوشش پیگیر چند ساله و دقت و وسواس شایسته به انجام رسیده است؛ چنان که در مجموع ترجمه ایشان را به رغم عدم اشتهار، در شمار ترجمه‏ هاى درخور توجه قرآن قرار مى ‏دهد. نیز توانمندى مترجم در عرصه شعر و شاعرى نیز بى تردید در کار ترجمه بى تأثیر نبوده است. همچنین توضیحات گاه و بیگاه که به صورت پرانتز یا پانوشت در موارد فراوان افزوده شده بر اهمیّت این ترجمه مى ‏افزاید و آن را در منزلتى میانه ترجمه و تفسیر جاى مى ‏دهد.  آنچه گذشت ما را بر آن داشت که در گفت و گویى کوتاه با دیدگاه‏ هاى ایشان درباره روش و مبانى ترجمه آشنا شده آن را در معرفى داورى خوانندگان ارجمند قرار دهیم.